Piwonia Delavaya

Piwonia Delavaya
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	Saxifraganae
Rząd	skalnicowce
Rodzina	piwoniowate
Rodzaj	piwonia
Gatunek	piwonia Delavaya
	Nazwa systematyczna
	Paeonia delavayi Franch.; Bull. Soc. Bot. France. BPH 275. 24. 1886
Synonimy
	Paeonia franchetii Halda; Paeonia handel–mazzettii Halda; Paeonia potaninii Komarov; Paeonia trollioides Stapf ex Stern;
	Paeonia franchetii Halda; Paeonia handel–mazzettii Halda; Paeonia potaninii Komarov; Paeonia trollioides Stapf ex Stern;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Piwonia Delavaya (Paeonia delavayi Franch.) – gatunek roślin z rodziny piwoniowatych. Występuje w Chinach: w zachodnim Syczuanie, Tybecie i północnym Junnanie^[3].

Morfologia

Pokrój: Krzew dorastający do wysokości 1,8 m, szerokości nawet 3 m. Młode pędy różowawe; z czasem drewnieją, przybierając barwę brązową.
Liście: Złożone, odcinki całobrzegie o zielonej lub lekko sinawej barwie. Opadające na zimę.
Kwiaty: Ciemnoczerwone, mniejsze niż u innych piwonii drzewiastych. Pręciki żółte lub brązowe.
Owoce: Mieszki – stulone u dołu, a rozchylone u góry, jak u wszystkich piwonii. Młode są koloru zielonego. Dojrzałe mają kolor brązowy, pękając rozsypują nasiona.

Biologia i ekologia

Występuje w widnych, górskich, sosnowo-dębowych lasach Chin na wysokości ok. 2000 – 3600 m. Pojedyncze jej okazy rosną w arboretum w Rogowie. Ma podobne wymagania do piwonii drzewiastej. Roślina trująca : wszystkie jej części są trujące, tak jak u innych piwonii, gdyż zawiera glikozydy.

Zmienność

Jest niezbyt zmienna. Wyróżniane są następujące odmiany:

białą (Paeonia delavayi Franch. var. alba Bean, Trees & Shtubs Brit. Isles 3: 265 . 1933) o białych kwiatach,
ciemnopurpurową (Paeonia delavayi Franch. var. atropurpurea Schipczinsky, Bot. Mater. Gerb. Glavn. Bot. Sada RSFSR; BPH 222. 08 . 1921) o kwiatach ciemnych,
wąskolistną (Paeonia delavayi Franch. var. angustiloba (Rehder & Wilson) Shen, Pl. Wilson. 1 (3):318 – 319 . 1913) o liściach bardziej miękkich i wąskich,

Zastosowanie

Jest bardzo rzadko uprawiana, najczęściej w ogrodach botanicznych. Strefy mrozoodporności 6-9^[4].

Choroby

Jest dobrze na nie odporna, jednakże w miejscach wilgotnych może zostać zaatakowana przez szarą pleśń.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-02] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-02] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-07-20].
↑ GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-02] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-02] (ang.).

[grin-3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-07-20].

[E-4] GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

[1]

[2]

[3]

[4]